WAWRZYNEK WILCZEŁYKO
(Daphne mezereum)

Występuje w całej Europie, w zachodniej Syberii, na Ałtaju i Kaukazie, a także w Azji Mniejszej. W Polsce rośnie na całym terytorium, ale jest rośliną rzadką. Dość często występuje w południowej, wschodniej i północno-wschodniej części kraju. Na pozostałym obszarze jest spotykany rzadziej i na rozproszonych stanowiskach. W latach 1946–2014 gatunek był objęty w Polsce ochroną ścisłą, od 2014 roku podlega ochronie częściowej. Zagrożeniem dla wawrzynka jest zbiór kwitnących roślin w celach dekoracyjnych oraz przesadzanie ich do ogródków.

Wawrzynek wilczełyko jest niezbyt wysokim krzewem dorastającym do 1,5 m wysokości, o odstających, dość sztywnych, lśniących gałązkach. Przeważnie kwitnie w marcu i kwietniu, ale czasem już w lutym. Obok leszczyny jest to najwcześniej kwitnący krzew. Należy do nielicznej grupy roślin, które zakwitają przed wypuszczeniem liści. Kwiaty są białe lub różowe, wonne, o zapachu przypominającym woń hiacyntów. Zapach odczuwalny jest z odległości kilkudziesięciu metrów. W czerwcu i lipcu dojrzewają jaskrawoczerwone bądź żółte owoce wielkości grochu.

Jest szczególnie polecany jest do małych ogródków ze względu na niewielkie wymiary i bardzo wolny wzrost. Cała roślina jest trująca dla człowieka oraz innych ssaków. Dawniej był stosowany w lecznictwie ludowym do przeciwreumatycznego smarowania i nacierania.

Źródło: https://zielonyogrodek.pl/katalog-roslin/krzewy/9423-wawrzynek-wilczelyko