Według historyka Bernarda Szczecha, autora książki „Lubsza. Szkice z dziejów gminy i parafii” historia lubszeckiej ochotniczej straży może liczyć nawet ponad 160 lat. Ale nie wolno zapominać, że rozmaite zorganizowane formy ochrony przeciwpożarowej  istniały tu już od średniowiecza.

Wszelkie wzmianki w historycznych dokumentach wyznaczają tylko umowne daty początków różnych instytucji i dają ogólne rozeznanie na temat czasu ich istnienia. Tak też jest w przypadku lubszeckiej straży pożarnej. Pierwsza ogólna wzmianka na jej temat pochodzi z 4 sierpnia 1848, z dokumentu spisanego w Lubszy, powołującego Komitet Pomocy Pogorzelcom z Babienicy, po pożarze, który strawił dużą część tej wsi. Wspomina się w nim o grupach ratowniczych broniących dobytku, od dawnych czasów istniejących przy lubszeckim dworze.

Ważną pamiątką historyczną jest stara sikawka konna, która na bokach kozła posiada zamalowywany później napis „Feuerwehr 1892 Lubschau Os.” [straż pożarna 1892 Lubsza] Litery wykonane zostały czerwoną farbą mineralną na niebieskim tle. Data ta prawdopodobnie oznacza rok, w którym gmina Lubsza zakupiła wóz dla swojej straży.

O XIX-wiecznej historii lubszeckiej straży ochotniczej świadczy także członkostwo w Górnośląskim Związku Straży Pożarnych. Organizacja ta powstała w 1876 roku, a lubszecka i woźnicka straż należały do niej na pewno w roku 1898.

Widniejący na sztandarze OSP Lubsza rok 1922, najpewniej odnosi się do początku całkowicie polskiej straży pożarnej w Lubszy. Stało się to po podziale Górnego Śląska i objęciu terenu Lubszy przez polską administrację państwową.

(AK)
źródło: Bernard Szczech „Lubsza. Szkice z dziejów gminy i parafii”, Lubsza-Zabrze, 1998
zdj. Edward Morcinek, www.splubsza.eu