Witamy na stronie poświęconej Lubszy! Tutaj znajdą Państwo informacje na temat Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Lubszeckiej, wiadomości dotyczące miejsowości, relacje, zdjęcia z ważnych wydarzeń, a także kronikę Jubileuszu 700-lecia Lubszy, obchodzonego w 2014 roku.
Uroczystości związane z Jubileuszem 700-lecia Lubszy zrealizowane zostały przez komitet organizacyjny, w który zaangażowani byli zarówno mieszkańcy Lubszy, jak również tutejsze instytucje i organizacje pozarządowe. Obchody 700-lecia, objęte zostały honorowym patronatem Marszałka Województwa Śląskiego – Mirosława Sekuły, a także Starosty Powiatu Lublinieckiego – Joachima Smyły i Burmistrza Woźnik – Alojzego Cichowskiego.
Krótka notatka o Lubszy
Lubsza to jedna z najstarszych miejscowości Górnego Śląska. W historycznych czasach jej świetności, w skład majątku lubszeckiego wchodziły niemal wszystkie sołectwa należące obecnie do gminy Woźniki, a także część obecnego miasta Kalety (Kalety, Zawodzie, Figlarnia, Kuczów, Mokrus i Truszczyca), wsie Starcza, Własna oraz Kolonia Strzebińska i Bukowiec z gminy Strzebiń. W granicach Lubszy znajduje się Góra Grojec, wzniesienie objęte ochroną jako rezerwat przyrody, w przeszłości najpewniej grodzisko lub punkt obronny, a według miejscowej legendy- wzgórze kryjące w sobie ruiny zapadniętego zamku. Drugim jest Góra Lubszecka, najwyższe po Górze św. Anny wzniesienie w wyżynnej części Górnego Śląska, owiane licznymi legendami, m. in. o znajdującym się na niej pogańskim ofiarniku, o św. Wojciechu, który w X w. nauczał i nawracał na Górze w drodze do Prus okolicznych mieszkańców czy też o gen. Millerze – dowódcy szwedzkich wojsk atakujących jasnogórski klasztor – dla którego stała się ona miejscem ostatniego spoczynku. Lubsza znana jest jako miejsce, w którym w XIX w. przez kilkadziesiąt lat mieszkał i tworzył wymieniany w podręcznikach historii, śląski działacz i pisarz Józef Lompa, nauczyciel oraz organista w lubszeckim kościele, założyciel pierwszego, nie tylko na Górnym Śląsku, przyszkolnego ogrodu botanicznego.
700 lat Lubszy Z ustaleń Bernarda Szczecha wynika, że właśnie 6 kwietnia 2014 roku minęło 700 lat od dnia Wigilii Paschalnej roku 1314, w którym niejaki Jescho von Lubschaw, czyli Jaśko z Lubszy, będący w otoczeniu służebnym Henryka IV Wiernego, mianującego się dziedzicem Królestwa Polskiego, stał się jednym ze świadków spisania ważnego dokumentu. Poświadczał on sprzedaż braciom zakonu Św. Ducha w Ścinawie między innymi młyna i ogrodu przez Dietricha von Dislow. Dokument ten, którego zapis znamy z zachowanych rejestrów w wołowskich księgach ziemskich przechowywanych we wrocławskim archiwum państwowym, jest najstarszą historyczną wzmianką o wsi Lubsza, zaś data jego wystawienia została uznana za symboliczne 700. urodziny miejscowości.
(AK), (EK)