Jubileusz obchodzony przez mieszkańców Lubszy jako jej 700-lecie, jest w istocie siedemsetną rocznicą powstania dokumentu, z którego pochodzi najwcześniejsza znana wzmianka o tej miejscowości. Oznacza to, że Lubsza, uważana od dawna za jedną z najstarszych wsi i parafii na Górnym Śląsku, faktycznie istnieje znacznie dłużej.

W niedzielę 6 kwietnia 2014 roku mija 700 lat od chwili, gdy w Ścinawie na Dolnym Śląsku,  Henryk IV (II) Wierny, książę żagański (ur. 1291/92, zm. 22.01.1342; syn Henryka II księcia głogowskiego i Matyldy Brunszwickiej), piszący się również dziedzicem Królestwa Polskiego, dokumentem spisanym 6 kwietnia 1314 roku, w Wigilię Paschalną, przez protonotariusza Zachariasza, w obecności świadków: Wolverama von Kemnitz, Konrada von Lebill (lub Lobel), Dietricha von Rechenerg, Konrada Hako, Simona książęcego namiestnika (wójta) oraz Jescho von Lubschaw, potwierdził Dietrichowi von Dislow (Deischlau), sprzedaż braciom Św. Ducha w Ścinawie między innymi młyna i ogrodu.

Wzmianka o uczestnictwie Jescho von Lubschaw, czyli Jaśka z Lubszy, jest najstarszą zachowaną wzmianką o Lubszy i pochodzącego z niej rycerza Jaśka, będącego ówcześnie w otoczeniu służebnym rzeczonego księcia.

Zapis tego dokumentu pochodzi z zachowanych w rejestrach wołowskich (Dolny Śląsk) ksiąg ziemskich spisanych w XVI wieku, a przechowywanych we wrocławskich archiwach państwowych. Regest dokumentu opublikowany został dokładnie przed 120 laty, przez: C. Gruenhagen’a, C. Wutke’go: Regesten zur Schlesischen Geschichte. 1301-1315. Codex Diplomaticus Silesiae.(…) Breslau 1892.

Kolejna wzmianka o Lubszy pochodzi z 6 czerwca 1316 roku. Dokument, którego regestr rów-wnież znajduje się w tomie Regesten zur Schlesischen Geschichte, stanowi notarialne potwierdzenie uwolnienia wsi Dolna, będącej dziedzictwem Staphana Kyczki, od podatków i różnych danin. Jednym ze świadków tego zdarzenia był nieznany nam bliżej Magnusjusz z Lubszy. Był on prawdopodobnie dziedzicem Lubszy lub osobą wywodzącą się z gniazda dziedziców lubszeckich. Magunsjus lub najprawdopodobniej Magnusjus von Lubsa pojawił się w dokumencie tylko raz i ślad po nim, jak po wielu innych średniowiecznych osobistościach, zaginął.

Tekst powstał na podstawie opracowań p. Bernarda Szczecha

Ilustracje powstały na podstawie strony www.dokumentyslaska.pl oraz mapy „Śląsk w początkach XIV w.” w opracowaniu B. Kaczmarskiego dostępnej na stronie www.piastowskie.kei.pl.