Lubsza to jedna z najstarszych miejscowości Górnego Śląska. W historycznych czasach jej świetności, w skład majątku lubszeckiego wchodziły niemal wszystkie sołectwa należące obecnie do gminy Woźniki, a także część obecnego miasta Kalety (Kalety, Zawodzie, Figlarnia, Kuczów, Mokrus i Truszczyca), wsie Starcza, Własna oraz Kolonia Strzebińska i Bukowiec. W granicach Lubszy znajduje się Góra Grojec (na zdj. po lewej), wzniesienie objęte ochroną jako rezerwat przyrody, w przeszłości najpewniej grodzisko lub punkt obronny, a według miejscowej legendy- wzgórze kryjące w sobie ruiny zapadniętego zamku. Drugim jest Góra Lubszecka (na zdj. poniżej), najwyższe po Górze św. Anny wzniesienie w wyżynnej części Górnego Śląska, owiane licznymi legendami, m. in. o znajdującym się na niej pogańskim ofiarniku, o św. Wojciechu, który w X w. nauczał i nawracał na Górze w drodze do Prus okolicznych mieszkańców czy też o gen. Millerze – dowódcy szwedzkich wojsk atakujących jasnogórski klasztor – dla którego stała się ona miejscem ostatniego spoczynku. Lubsza znana jest jako miejsce, w którym w XIX w. przez kilkadziesiąt lat mieszkał i tworzył wymieniany w podręcznikach historii, śląski działacz i pisarz Józef Lompa, nauczyciel oraz organista w lubszeckim kościele, założyciel pierwszego, nie tylko na Górnym Śląsku, przyszkolnego ogrodu botanicznego.